Tężnia, dziury, naprawy

 Nie ulega wątpliwości że inowrocławska Tężnia Solankowa jest pięknym obiektem zarówno w dzień jak i wieczorem gdy zdobią ją dodatkowo iluminacje świetlne.

 Często jednak na jej pięknym wizerunku pojawiają się poważne rysy, na ścianach dziury jak w szwajcarskim serze i miejsca gdzie solanka mniej się rozpyla lub prawie wcale.Nie ma tam efektu słonego aerosolu, który daje nam przyjemny chłodzik w czasie upałów , dostarcza jodu i ma zbawienny wpływ na nasz organizm i jego przeróżne dolegliwości.
Mimo częstych napraw i remontów co rok ten problem jest widoczny i odczuwalny.
Dziury i braki w tarninowych ścianach uzupełniane są krótkimi snopkami tarniny, które szybko wypadają i sytuacja powtarza się jak w kalejdoskopie.

Zastanawiałem się nad tym i wydaje mi się że jest prosty sposób, aby naprawy były trwalsze i pozwalały rozwiązać problem ubytków tarniny na dłuższy okres.Należy używać dłuższych snopków, zdaję sobie jednak sprawę że takie nie wszędzie można wcisnąć, jednak i to jest do przeskoczenia. Każdy snopek tarniny powinien być osadzony( przymocowany, przywiązany) do dłuższego kijka( np. 1.5-2 m) i umieszczony, czy też nabity w miejsce ubytku i tak kolejno obok siebie, czy też jeden nad drugim. To spowoduje związanie dłuższych kijków z istniejącą już ścianą tarniny i utrzyma nabite plomby tarninowe w ścianie.Zapewni że taka naprawa będzie o wiele trwalsza i zapobiegnie to ciągłemu wypadaniu uzupełnianej tarniny.
Podczas kompleksowej naprawy należy też udrożnić przepływ solanki w całym obiekcie tak aby efekt aerosolu był wszędzie jednakowo odczuwalny.By było to prawdziwe inhalatorium.
Myślę ze nadchodząca jesień to najlepszy czas aby wreszcie doprowadzić naszą tężnie do właściwego wyglądu i działania.

 Trzeba to wykonać raz a dobrze aby obiekt był ozdobą, znakiem rozpoznawczym Inowrocławia i nie przynosił nam wstydu, a wszystkim korzystającym z jego uroku i dobrodziejstw zdrowotnych rozczarowania.