panorama Inowrocławia

panorama Inowrocławia

czwartek, 6 października 2016

Zbliża się Wielka Premiera

Zbliża się wielkie wydarzenie, za kilkanaście dni 22 października w inowrocławskim Teatrze Miejskim odbędzie się premiera filmu "Makabryczna noc". W dzisiejszym poście wykorzystałem fotografie Instytutu Filmowego uth.

Co się wydarzyło tej nocy teraz wiedzą już chyba wszyscy inowrocławianie, ale myślę że najlepiej odda to treść mojego wiersza napisanego na podstawie wspomnień Józefa Durzyńskiego, lekarza więziennego.

Wspomnienie
Niedziela 22 października
od dwóch dni jestem lekarzem więziennym
na razie raczej lekarzem dusz
powierzali mi swe troski, obawy, rozpacz, ból
on jeden przejęty przedziwnym strachem
coś więcej czuł
zaległa cisza nocna
groźna
jak ciemnogranatowe chmury latem
z trwożliwego snu wyrwały nas hałasy
donośne komendy, strzały
kobiece krzyki
tupot podkutych butów
zgrzyty otwieranych zamków
wywoływano nazwiska
w pośpiechu kopnięciami
wyrzucano więźniów z cel
popychani, uderzani kolbami karabinów
zostali spędzeni na więzienny plac
prezydencki dziwny lęk
znajdował swój sens
potężny huk strzałów wstrząsnął więzieniem
gęsto padały ciała
ohydne, napuchłe twarze Niemców 
jak wygłodniałe tygrysy
na starożytnej arenie
widok, który do końca moich dni
przed oczyma zostanie
krew i bryzgi mózgu 
marynarką z podłogi ścierane
odgłosy bicia, jęki, śmiechy, naigrawania
wyzwiska, krzyki, kolejne strzały
wszystko mieszało się w dziki
okrutny hałas
przed świtem koniec
szarzało niebo 
oprawcy opuszczali więzienie
w blasku wschodzącego słońca
widziałem stosy ofiar
splątanych, zbratanych
bez względu na pochodzenie
jak Chrystusa jeszcze ich z szat obdarto
ciała wywleczono za mury
do rowów
zdrętwiały słyszałem głuchy trzask
każdego wrzucanego ciała
pięćdziesiąt sześć uderzeń w piach
takiego pogrzebu ta ziemia
jeszcze nie widziała.
Wydarzenie tragiczne, przejmujące, więc poświęciłem mu niejeden wiersz i kilka z nich pojawi się w dzisiejszym poście, a pewnie jeszcze niejeden w przyszłości napiszę.
Makabryczna noc
okrutna
podpici esesmani
plac inowrocławskiego więzienia
w miejsce nocnego polowania będą zmieniać
głośne rozkazy
krzyki
szamotanina
światła latarek
huk strzałów
jęki
ból
strach
padające pokotem ciała
wywlekane do rowów
błysk łopat
tak kujawska ziemia
56 swych zacnych synów
przyjmowała
ciała zgarnięte do rowów
jak śmieci, czy zwiędłe liście
minęły długie miesiące
nim znalazły mogiły
po latach są bohaterami
w naszych sercach
zawsze dla nich miejsce mamy.


W pijackim zwidzie bawili się w polowanie
strzelali do bezbronnych, zastraszonych ludzi
w ciemnościach rozjaśnionych smugami świateł latarek
wśród krzyków,wyzwisk, donośnych rozkazów
jedną z ofiar bestialsko oskalpowano
pokot był obfity
56 pokrwawionych, splątanych ciał
wspomina to kamień
on jeszcze wieki będzie tu stał.

Zbliżają się dni październikowe
stoją jak dawniej sąd i więzienie
w pobliżu jest pamiątkowy kamień
w murze przypominająca tragedię tablica
makabrycznej nocy obrazy
teraz ponownie staną przed oczyma
film na więzienny dziedziniec nas zaprowadzi
przypomni grozę ponurej egzekucji
nasączy nasze serca bólem i współczuciem 
od tych obrazów długo jeszcze
nie będziemy mogli uciec.



Film o "makabrycznej nocy" będzie fabularyzowanym dokumentem odtwarzającym z największą starannością ( na miarę możliwości dotarcia do faktów i szczegółów po tylu latach) to tragiczne wydarzenie, jedno z najokrutniejszych i najbrutalniejszych w historii Inowrocławia.
Film został zrealizowany przez Unisławskie Towarzystwo Historyczne, reżyserem obrazu jest Sebastian Bartkowski.
Koordynatorami w Inowrocławiu byli Małgorzata Zubek i Józef Adam Siej, w produkcję zaangażowało się mnóstwo ludzi pomagając dotrzeć do zdjęć, dokumentów, opowiadających wspomnienia dotyczące tego wydarzenia, także powojennej ekshumacji zwłok, pogrzebu, czy też pomagając dotrzeć do osób posiadających jakiekolwiek informacje na te tematy.




W październikową noc wielkie polowanie

Podpita tłuszcza zabawy szukała

Jak szaraki napędzone nagonką

Wielkim pokotem padały ciała

Rzeź odbiła się echem w całej Europie

Wywleczono zwłoki do rowów 

za murami więzienia

Tam przysypane na pogrzeb czekały

Dopiero po wojnie ich mogiły możemy odwiedzać.
 Strzały na więziennym placu
ciemność
światła latarek
krzyki
jęk bólu
błysk noża
płat skóry z włosami obdarty
rubaszne śmiechy panów świata
kiry łopoczące pod obłokami
za murami czekają rowy
pod piachem gromadzą się ciała
długo czekali na pogrzeb
teraz nasza modlitwa
myśli i wspomnienia
wygrzebują ich z rowów
wiozą z honorami na lawetach
nad konduktem powiewa biało-czerwona
honorowych salw nie ma
to byłby nietakt
Waszą ofiarę zawsze
będziemy pamiętać.




W filmie oprócz aktorów, grup rekonstrukcyjnych zagrali również inowrocławianie, kruszwiczanie.

 Były również okazje do zaprezentowania moich wierszy.
Dzięki staraniom ekipy realizującej film odnowiono kamień upamiętniający to wydarzenie.

Jeden duży polny kamień


Na nim wyrytych słów kilka


Jedna noc...


Niezwykłe polowanie


Strzały i śmiechy


Rubaszne pijackie żarty


Pięćdziesięciu sześciu niewinnych ludzi


Scyzoryk w ręku, krew


Płat skóry z głowy obdarty


Tak się bawili panowie świata


Zwierzyna zaś padła


nie byle jaka.


W cieniu więzienia
potężny głaz się wynurza
kamień pamięci o wielkiej zbrodni
przypomina nocne strzały
padające bezwładnie ciała
bestialską rozrywkę panów świata
ta pamięć na wieki
pod murem tego więzienia zostanie.
Odrestaurowane zostały również miejsca spoczynku zamordowanych, krzyże wymieniono na granitowe, wytyczono nowe alejki.
Realizatorzy filmu w ramach projektu "Historican-Tropiciele Prawdy" pracują nad innymi, również niezwykle interesującymi obrazami.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Dziękuję za opinie! Zachęcam do zapoznania się z pozostałą zawartością strony oraz dyskusji na poruszane tematy. Zapraszam ponownie!