Zimowa magia Solanek

Kto tobie mistrzu farby pochował?

Wszędzie tylko ta biała, zimowa

Gdzie kolory ? Gdzie światła?

Współczuję, rola twa niełatwa

Ale i tak piękne widoki namalowałeś

Chyba z Królową Śniegu wspólnie czarowałeś.

Biały puch z tysięcy kołder wysypany
Pokrył Solankowe alejki i polany
Nie widać dywanów kwiatowych
Ale pełno białych, puszystych, nowych
Choinki w zimowe czapy okryte
Stawy bieluśką pokrywą spowite
Niestety nie widać wiewiórek
Choć co to ?
Jedna wskoczyła na murek.

Parkowe, zimowe klimaty

Drzew gronostajowe szaty

Alejki śniegiem skrzypiące

Wszystko bielą rażące

Konary drzew pobielane

Solanki czyste,malowane

Na sanki ciągnie dzieci gromada

Z wałów do tężni

niezła nartostrada

Wenus w śnieżne bolerko ubrana

Nie zmarznie chyba do rana

Leżaki czekają na wiosnę

Teraz śpiące, już wkrótce radosne.

Śnieżne Solanki.

Śniegiem i mrozem Solanki malowane

Także są piękne i zadbane

Białe czapy na jodłach wiszące

śliczne gwiazdki w alejach błyszczące

potężne sople na gałęziach tarniny

i zachwycone spacerowiczów miny

A gdy wieczorem paw zabłyśnie

i na ścianach tężni tęcza zawiśnie

Wyda się miejscem najpiękniejszym na świecie

to co przed oczyma i w naszych myślach się plecie.