Pokój, szczęście, zapach kwitnącej lipy....

 

Czytając przed chwilą fraszkę Jana Kochanowskiego "Na lipę" , oglądając moje fotografie kwitnącej lipy odżyły wspomnienia, zamarzyłem o lecie, o pokoju, końcu pandemii, spokoju, odrobinie szczęścia dla mojego miasta, rodziny, dla siebie......

Na lipę.

Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!

Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,

Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie

Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.

Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,

Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.

Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły

Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły.

A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie,

Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie.

Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie

Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.

Jan Kochanowski.

Lipo przez wieszcza Jana

już chwalona

trwaj w moim parku

bo gdzie znajdę w upale

kawałek cienia

kto da schronienie ptasiej rodzinie

gdzie uwiją sobie gniazdko

gdy ciebie nie będzie

gdzie roje pszczół

czuć się będą jak w niebie

skąd pachnieć będzie

słońcem i miodem 

lipo trwaj wiecznie 

my ciągle kochamy

i potrzebujemy ciebie. 

Marzę o lecie

słońcu, spokoju

końcu wojny i pandemii

o zapachu kwitnącej lipy

spacerach, koncertach

wieczorach poezji

jednym słowem o normalności

szczęściu

bym nie musiał o nim śnić

by było wokół

tuż obok

w zasięgu ręki...