U schyłku lata Solanki coraz piękniejsze

U schyłku lata pachną róże

Dywany nadal czarują kolorami

Słońce zachodzi szybciej

Tężnie urzekają światłami

Paw barwne przybiera pióra

Ścieżki zapraszają do spacerów

Mostek na wodzie odbicie rozpościera

Kos niezmiennie gwiżdże radośnie
Długo jeszcze będzie pięknie

A potem pomyślimy o wiośnie.

 Pachnie już jesienią

Lecz wrzesień urody jest bratem

Kończy się lato

Nadal zachwycam się światem

Park czaruje kolorami

Słońce maluje krzewy i drzewa

Piękno świateł doceniamy wieczorem

Ptaki nie przestają śpiewać.

Żółkną powoli liście

Słońce swe czary czyni

Zachwycam się barwami

Spacerując po parkowej krainie

Magia klonowych liści działa

Tylko platany niezmiennie zielone

Dywany jeszcze nie zbrzydły

Choć to już jesieni przedsionek

Wiewiórki buszują wśród opadłych liści

Chłonę to wszystko ciesząc się naturą

Nic lepszego nie może się przyśnić.

 Świeci jeszcze pięknie słońce

opadają pierwsze liście

promienie nie są już tak gorące

dojrzewają winogron kiście

wiewiórki kopią pod barwnym dywanem

prezentując rude kitki

zajęte są orzechów, żołędzi wyszukiwaniem

duże zapasy trzeba zgromadzić

by zima spać spokojnie

a nie przymierać i o jadle marzyć.

 Wkrótce jesień utka swe kobierce

Szastając bez umiaru kolorami

Namaluje nowe krajobrazy

Biorąc farby z palety pełnymi garściami

Obrazy każdego chwycą za serce

Solanki na swe alejki niezmiennie zapraszają

Choć kończy się piękne lato

One ofertę ciekawą mają.

 Wrzesień otworzy drzwi jesieni

Zaprosi do malowania pejzaży

Wiele drzew się zarumieni

Pojawią się kolory o których marzysz

Wiewiórki wielkie zbudują spiżarnie

orzechy, żołędzie, szyszki wyłuszczą

Nie może to wyglądać marnie

Zima to przecież ich jutro

Rozkwitają jeszcze róż ostatnie pąki

Zasną potem w sen zimowy

Trudno przywyknąć do tej rozłąki

Długo przyjdzie czekać na ich żywot nowy.

Zbliża się lato do podróży

Wkrótce jesień zapanuje

Kolor liści to wróży

W powietrzu inne zapachy czuję

Wiewiórki na zimę zbierają zapasy

Pracowity okres przed nimi

Lecz zanim nadejdzie zima

Wiele piękna jeszcze zobaczymy

Promienie słońca pośród tęczowych liści

Szeleszczące kobierce pod stopami

Babiego lata rozpostarte nici

Kwiaty malowane jesiennymi akwarelami

Złotej polskiej jesieni obrazy

Zapraszają nas na wystawę

Rozejrzyj się, dotknij

Są na wyciągnięcie ręki

Nie musisz o nich tylko marzyć.

 Żółkną już powoli liście

Róże pączków coraz mniej mają

Jesień swe foldery rozdaje

Wiewiórki zapasy zbierają

Na krosnach rozpoczyna się tkanie dywanów

Trafią wkrótce pod nogi pełne szelestu

Park zaprosi do swej galerii

Słońca i kolorów pełnej

Zwiedzać i spacerować można bez końca

Nabierając energii i ciesząc się pięknem.