1898 r. - początek budowy kościoła.
1898 r., 30 marca - instalowanie ks. Antoniego Laubitza na beneficjum Panny Marii w Inowrocławiu.
1899 r., 27 lutego - przeznaczenie przez Abpa Stablewskiego dochodu 150 000 marek z prebend inowrocławskich na budowę kościoła Matki Boskiej.
1899 r., 3 kwietnia – poświęcenie kamienia węgielnego.
1900 r. – ukończenie budowy kościoła; wstawienie witraży figuralnych w prezbiterium, roślinno - geometrycznych w zakrystii i kaplicy północnej oraz w masywie zachodnim witraża - rozety.
1901 r. - ufundowanie organów.
1900 r., 30 września - poświęcenie czterech dzwonów.
1901 r., 20 października - poświęcenie kościoła przez ks. Prałata Antoniego Ponińskiego z Kościelca Kuj.
1902 r., 25 maja - uroczyste poświęcenie kościoła przez Abpa Floriana Stablewskiego.
1904 r. - budowa plebanii.
1905 r. - wyposażenie kościoła na zewnątrz i wewnątrz w dekorację rzeźbiarską.
1906 r. - uchwała korporacji kościelnej o budowie kościoła w Szymborzu.
1909 r., 9 kwietnia - zapadnięcie się północnej ściany transeptu wraz z portalem i witrażami.
1911 r. - zamknięcie kościoła; budowa w sąsiedztwie tymczasowej świątyni pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.
1911 r. - wybranie ks. Laubitza prowizorem kościoła tymczasowego NS PJ.
1913 r. - 1914 r. - wstawienie w nawach bocznych witraży z postaciami świętych: Wojciecha, Jadwigi, Teresy, Kazimierza, Antoniego i Leona oraz witraża z pelikanem w południowym ramieniu transeptu.
1918 r., 5 stycznia - wieża kościoła w czasie powstania wielkopolskiego jest stanowiskiem KM, z którego strzela powstaniec Ignacy Drygała pod kier. podchor. Wysockiego z Włocławka.
1918 r., 15 i 16 kwietnia - wytworzenie się zapadlisk na południowy wschód od kościoła prowizorycznego; zamknięcie przez Regencję bydgoską na pewien czas kościoła tymczasowego.
1920 r., 20 maja - kolejne zapadlisko w rejonie kościoła prowizorycznego; zamknięcie tegoż kościoła decyzją wojewody, na czas nieograniczony.
1920 r., 12 czerwca - wytworzenie się nowych rys w od dawna zamkniętym kościele Matki Boskiej.
1922 r. - sprowadzenie Sióstr Dominikanek przez ks. Stanisława Kubskiego.
1923 r. - powstanie Żywego Różańca Matek.
1923 r., 1 stycznia - podział inowrocławskiej parafii, na mocy dekretu Prymasa Polski Edmunda Dalbora z dnia 23 X 1922 r., w wyniku którego z parafii farnej pw. św. Mikołaja wydzielono parafię NMP oraz utworzono dwie nowe parafie: pw. św. Józefa Oblubieńca i św. Antoniego Padewskiego w Szymborzu.
1923 r., 21 marca - proboszczem nowych parafii: św. Józefa Oblubieńca i Matki Boskiej oraz opiekunem kościoła pw. NMP zostaje ks. Stanisław Kubski, dotychczasowy dziekan gnieźnieński, działacz niepodległościowy z czasów zaborów.
1924 r., 18 maja - powstanie w parafii NMP Sodalicji Męskiej pw. Niepokalanej Matki Najświętszej i św. Wojciecha.
1924 r., 9 grudnia - powstanie Sodalicji Żeńskiej pw. Niepokalanej i św. Jolanty.
1924 r., 22 grudnia - założenie Sodalicji Pracującej Młodzieży Męskiej pw. Zwiastowania NMP i św. Jerzego.
1927 r. - powstanie chóru kościelnego mieszanego oraz chóru męskiego.
1927 r., 25-26 czerwca - I Zjazd Eucharystyczny w Polsce, zorganizowany w Inowrocławiu, w którym uczestniczyło ok. 15 000 wiernych.
1927 r., 24 sierpnia - zgoda wojewody poznańskiego na odbudowę zapadniętego kościoła.
1927 r. - 1929 - odbudowa ściany północnej kościoła pod nadzorem architektów: dr. Nikodema Pajzderskiego i inż. Stefana Cybichowskiego.
1929 r. - budowa ogrodzenia kościoła, z metalowymi kratami.
1929 r. - przekształcenie kościoła NS PJ w dom katolicki.
1929 r. - przebudowa kościoła prowizorycznego NS PJ, grożącego zawaleniem ściany południowej.
1929 r., 25 sierpnia - rekonsekracja kościoła przez Kardynała Augusta Hlonda; ponowne udostępnienie go wiernym.
1930 r. - powstanie w parafii III Zakonu św. Franciszka.
1930 r. - remont organów.
1930 r., 6 stycznia - nabożeństwo z okazji odsłonięcia pomnika ku czci poległych w wojnie polsko-bolszewickiej.
1930 r., 7 września - Msza św. z okazji odsłonięcia pomnika Jana Kasprowicza w Inowrocławiu.
1930 r., 19 listopada - powstanie Sodalicji Absolwentek Gimnazjum i Seminarium. pw. Niepokalanej Matki Najświętszej i św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
1932 r. - powstanie Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej.
1934 r. - powołanie Sodalicji Mężczyzn pw. Matki Bożej Częstochowskiej i św. Jerzego.
1934 r. - wydzielenie osobnego cmentarza dla parafii Matki Boskiej.
1934 r., 30 grudnia - konsekracja ołtarza bocznego pw. Matki Bożej Częstochowskiej.
1935 r. - ponowny remont organów.
1937 r., 19 września - poświęcenie 4-metrowej figury-pomnika Matki Bożej u zbiegu ulic Marcinkowskiego i Opatrzności Bożej przez Bpa Sufragana Gnieźnieńskiego A. Laubitza, dzieło Piotra Trieblera artysty rzeźbiarza z Bydgoszczy.
1939 r., 8 września - wieża kościoła staje się stanowiskiem ogniowym karabinu maszynowego Straży Obywatelskiej.
1939 r., wrzesień - grudzień - dojeżdża ks. Gierczyński, ks. Niewitecki z Jaksic, sakramentów udziela ks. Czesław Gólczewski – prefekt gimnazjum żeńskiego w Inowrocławiu.
1939 r. - 1940 r. - kościół przeznaczony jest wyłącznie dla niemieckich katolików.
1940 r. - rozebranie przez Niemców kościoła prowizorycznego NS PJ.
1940 r., czerwiec - przydzielenie na powrót kościoła MB polakom.
1940 r. - 1945 r. - działalność przy parafii jedynego dla całych Kujaw Zachodnich ośrodka duszpasterskiego dla Polaków, prowadzonego przez ks. Pawła Mattausza, wikariusza generalnego Edwarda van Blericqa i ks. Kazimierza Sojkę.
1942 r. /1943 r. - kradzież przez niemieckiego okupanta czterech dzwonów z wież kościoła oraz blachy miedzianej, która została zastąpiona cynkową.
1945 r. - ukrywanie przed NKWD relikwii św. Wojciecha wywiezionych potajemnie z katedry gnieźnieńskiej, a przechowywanych dotąd w kościele św. Mikołaja.
1945 r. - utworzenie przy parafii Komitetu Opieki Społecznej dla Miasta i Okolicy.
1945 r., 20 października - objęcie parafii przez ks. Grzegorza Handke, któremu podlega także parafia św. Józefa.
1946 r. - gruntowne oczyszczenie kościoła, zamurowanie wnęki w prezbiterium - tzw. „loży”, wymalowanie naw bocznych i nawy głównej.
1946 r. - w parafii działają: Krucjata Eucharystyczna, Sodalicje Mariańskie, Stowarzyszenia Straży Honorowej NS PJ, III Zakon św. Franciszka, Arcybractwo Matek Chrześcijańskich.
1946 r. - sprowadzenie d o parafii ss. Służebniczek Maryi.
1947 r., 17 listopada - poświęcenie ołtarza Matki Bożej Ostrobramskiej.
1947 r. - 1949 r. - pokrycie wnętrza kościoła bogatą polichromią.
1948 r., czerwiec - poświęcenie nowego dzwonu „Grzegorz”, odlanego w odlewni braci Felczyńskich w Przemyślu.
1948 r. - sprowadzenie do parafii ss. Dominikanek.
1948 r. - przyłączenie do parafii wsi Kłopot.
1948 r. - rozpoczęcie corocznych koncertów ku czci św. Cecylii - patronki muzyki.
1949 r. - założenie centralnego ogrzewania w kościele.
1949 r., czerwiec - poświęcenie ołtarzy pw. św. Antoniego Padewskiego i św. Judy Tadeusza.
1949 r., październik - Kongres Maryjny z udziałem Prymasa Polski Kard. Stefana Wyszyńskiego.
1950 r. - 1953 r. - wykonanie stacji drogi krzyżowej przez braci Drapiewskich.
1950 r. - dekret Prymasa Polski Stefana Kardynała Wyszyńskiego ustanawiający w parafii odpusty w dniach 2 II, 25 III, 15 VIII i 8 XII.
1950 r. - zabranie przez Prezydium MRN należącego do kościoła folwarku Popowice.
1951 r., 4-6 czerwca - konsekracja dwóch nowych dzwonów.
1951 r. - poświęcenie parafii Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Najświętszemu Sercu Maryi.
1952 r., 6 lipca - poświęcenie figury Matki Bożej na placu przed głównym wejściem do kościoła, projektu prof. Narębskiego z Torunia.
1952 r. - urządzenie w piwnicy pod kościołem kaplicy MB Częstochowskiej dla młodzieży uczącej się.
1953 r. - rozpoczęcie „polskich nieszporów”.
1954 r. - naprawa organów.
1954 r. - likwidacja przez władze Inowrocławia kaplicy w Domu Dziecka.
1954 r. - odlanie dzwonów: „Maria” i „św. Stanisław” - ku czci ks. Stanisława Kubskiego.
1955 r., kwiecień - chrzest nowych dzwonów.
1956 r. - powstanie Duszpasterstwa Służby Zdrowia.
1957 r. - powrót nauki religii do szkół.
1957 r. - uzupełnienie ubytków w malowidłach wewnątrz kościoła przez współpracownika Drapiewskich – Henryka Domrata.
1957 r., 1 września - Kongres Maryjny z udziałem Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego.
1959 r. - zaprowadzenie „Sobót Królowej Polski”.
1959 r. - zorganizowanie Dziecięcej Krucjaty Wstrzemięźliwości.
1961 r. - remont dachu kościoła.
1961 r. - 1964 r. - remont domu proboszczowskiego.
1963 r. - remont dachu i ogrodzenia wokół kościoła.
1964 r., 3 kwietnia - pierwsza Msza św. sprawowana przez celebransa zwróconego twarzą do wiernych.
1965 r. - nabożeństwa „soborowe”.
1965 r., 1 lipca - wyłączenie z parafii macierzystej Zwiastowania NMP kościoła Krzyża Św., który zostaje samodzielnym kościołem rektorskim.
1965 r., 12 listopada - oddanie się parafii w „niewolę macierzyńską” NMP w intencji o wolność Kościoła w świecie i ojczyźnie, w trakcie nawiedzenia przez obraz MB Częstochowskiej.
1966 r. - kolejny remont organów.
1966 r., 3 lutego - zabór mebli z pokoju ks. proboszcza przez miejscową służbę bezpieczeństwa.
1966 r., 26 marca - nawiedzenie parafii przez relikwie Krzyża Św.
1966 r., 10 kwietnia - nawiedzenie parafii przez obraz MB Częstochowskiej.
1966 r., 25 października - „Te Deum Ziemi Kujawskiej” z udziałem Kardynała Stefana Wyszyńskiego i Bpa Jana Czerniaka, jako forma obchodów Millenium Chrztu Polski.
1967 r., 28 kwietnia - wyłączenie z parafii, dekretem Prymasa Polski Stefana Kardynała Wyszyńskiego, ulic: Marchlewskiego (do ul. Ducha Św.), Królowej Jadwigi, Kilińskiego (całej), Plac 1 Maja, Plac Obrońców Pokoju, Kościelnej, Wałowej, Kościuszki, zamieszkanych przez 2381 osób, celem przyłączenia do tworzącego się ośrodka duszpasterskiego przy kościele rektorskim Krzyża Św.
1967 r., wrzesień i październik - wymalowanie przedsionka kościoła, podstaw filarów, dolnych części ścian naw i prezbiterium, odświeżenie malowania loży i zakrystii; przebudowa balkonu na plebanii na pokój.
1969 r., 3 kwietnia - ustawienie w prezbiterium ołtarza dla celebransa zwróconego twarzą do ludu.
1969 r., 25 kwietnia - dekretem Prymasa Polski Stefana Kardynała Wyszyńskiego przyłączenie do parafii Zwiastowania NMP ul. Dworcowej (numery nieparzyste) i domu przy ul. Królowej Jadwigi 47.
1969 r. - naprawa dachu na kościele.
1970 r. - remont biura parafialnego.
1970 r. - generalny remont dachów na kościele i plebanii.
1970 r. - wprowadzenie Mszy św. w języku polskim.
1970 r. - remont domu parafialnego.
1970 r., 17 lutego - modlitwy „narodu za ojczyznę” za poległych stoczniowców w Gdańsku, Gdyni i Szczecinie.
1973 r. - 1977 r. - wstawienie w ścianach bocznych witraży, przedstawiających święte: Kingę i Barbarę oraz witraża z Chrystusem Ukrzyżowanym w północnym ramieniu transeptu.
1976 r. - odłączenie od parafii Zwiastowania NMP kościoła romańskiego NMP, przy którym powstaje ośrodek duszpasterski z własnym rektorem.
1976 r., 11 stycznia - powstanie zapadliska w ogrodzie plebańskim.
1978 r. - 1979 r. - wielki remont plebanii.
1980 r., 25 kwietnia - odłączenie od parafii ZNMP ulic: Jacewskiej nr 17 i 23, Toruńskiej 76 i 78 oraz Chociszewskiego nr 23, 35, 37 i 39, celem przyłączenia do tworzącej się parafii Imienia NMP.
1980 r. - 1981 r. - odnowienie polichromii i oczyszczenie mozaik, założenie brakujących witraży.
1982 r., 24 marca - poświęcenie polichromii i witraży przez Prymasa Polski Józefa Kardynała Glempa.
1984 r. - powstanie Duszpasterstwa Pielgrzymkowego.
1984 r. - założenie Rodziny Rodzin Kapłańskich.
1985 r. - powstanie Pomocników Matki Kościoła.
1991 r. - zorganizowanie Eucharystycznego Ruchu Młodych.
1992 r. - powstanie Odnowy w Duchu Św.
1993 r. - założenie Towarzystwa Pomocy św. Brata Alberta.
1994 r. - powołanie Stowarzyszenia Wspierania Powołań Kapłańskich.
1994 r., 16 września - nawiedzenie parafii przez relikwie św. Wojciecha.
1995 r. - powstanie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich.
1996 r. - powołanie Akcji Katolickiej.
1996 r. - powstanie Katolickiego Stowarzyszenia „Służyć Życiu”.
1996 r., 13 października - poświęcenie pomnika św. Wojciecha przez Bpa Sufragana Gnieźnieńskiego Bogdana Wojtusia.
1999 r. - powstanie Wspólnoty Jan Chrzciciel.
2001 r. – wykonanie ekspertyzy technicznej filarów międzyokiennych na poziomie dzwonów w wieży zachodniej kościoła (Stefan Heise z Bydgoszczy).
2002 r. – nadanie ulicy w Inowrocławiu imienia ks. kanonika Romana Zientarskiego. Montaż kraty zabezpieczającej pod chórem muzycznym. Oczyszczenie kamienia piaskowego przy wejściu głównym do kościoła.
2002 r., 20 października - poświęcenie nowego ołtarza głównego wraz ze stołem Słowa Bożego przez Bpa Sufragana Gnieźnieńskiego Bogdana Wojtusia.
2003 r. – instalacja ogrzewania gazowego w salce pod zakrystią, w zakrystii oraz w kaplicy zimowej; rozpoczęcie sprawowania liturgii, od Adwentu, w kaplicy zimowej.
2004 r. – ocena stopnia wychylenia budynku kościoła (wyk. prof. dr hab. inż. Zbigniew Szczerbowski z AGH w Krakowie); przeprowadzenie badań geofizycznych w rejonie kościoła metodą tomografii elektrooporowej (UMK w Toruniu).
2004 r., 30 kwietnia - wpisanie kościoła do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego.
2005 r. – montaż siatek i modułów na gzymsach i wieżach kościoła, zabezpieczających przed ptakami. Przeprowadzenie inwentaryzacji budowlanej głównej wieży. Wykonanie dokumentacji fotograficznej i stanu zachowania wieży oraz więźby dachowej. Przygotowanie dokumentacji konserwatorskiej prac inwentaryzacyjno-zabezpieczających polichromie ścienne w kościele (Maria Kiepuszewska z Bydgoszczy). Operat pomiarowy inwentaryzacji części nawowej oraz wieży głównej kościoła. Generalny remont salki pod zakrystią.
2005 r. – uruchomienie parafialnej strony internetowej www.zwiastowanie.pl.
2006 r. – ekspertyza trwałości budynku kościoła (wyk. Główny Instytut Górnictwa). Przygotowanie ekspertyzy technicznej, która stwierdza występowanie zagrożenia katastrofą budowlaną. Wyłączenie przez nadzór budowlany z użytkowania części kościoła na skrzyżowaniu nawy głównej z transeptem.
2006 r. - 2007 r. - wykonanie kart ewidencyjnych kościoła i zabytków ruchomych.
2007 r. - naprawa sklepienia na skrzyżowaniu nawy głównej z transeptem, okotwienie podpór sklepienia, uzupełnienie zarysowań i spękań murów oraz tynków, naprawa uszkodzeń filarów międzyokiennych w wieży, remont dachu (wymiana dachówek i położenie na wieży głównej i dwóch sąsiadujących - pokrywy z miedzi). Geodezyjna ocena deformacji kościoła, wykonana przez AGH w Krakowie. Decyzja Urzędu Konserwatorskiego w Bydgoszczy co do opuszczenia dzwonów. Demontaż konstrukcji nośnej dla dzwonów. Zabezpieczenie wieży głównej przez zamurowanie okien na wysokości dzwonów (wyk. firma „Reko” z Inowrocławia), na podstawie dokumentacji wykonanej przez firmę „Chmura” z Łazisk Górnych. Kotwienie i wzmocnienie konstrukcji kościoła wraz z i iniekcją murów (wyk. Zakład Wielobranżowy „Szmusz” w Rybniku).
2008 r. – wpisanie wystroju kościoła do rejestru zabytków województwa kujawsko-pomorskiego (nr rej. B/218/1-165). Najem i montaż rusztowań do prac przy wieży zachodniej o wys. 77 m (wyk. Firma Get Sp. z o.o. w Opolu). Remont wieży wraz z dachami całego budynku kościoła.
2009 r. – dokończenie remontu kapitalnego dachów (nad prezbiterium, kaplicą zimową i czterema wieżyczkami) przez firmę Perfekt - Ryszarda Piwowskiego z Bydgoszczy. Geodezyjny monitoring deformacji kościoła przez mgr. inż. Mateusza Boruchowskiego z AGH w Krakowie. Zamurowanie otworu w nawie bocznej kościoła (kaplica zimowa); zainstalowanie w nawie głównej 2 ekranów LCD do wyświetlania tekstów pieśni.
2010 r. – wymiana wszystkich okien oraz renowacja drzwi zewnętrznych kościoła. Kradzież, zniszczenie i porzucenie zabytkowej figury św. Jana Ewangelisty z Grupy Ukrzyżowania, znajdującej się pod chórem muzycznym. Renowacja witraży nad drzwiami zewnętrznymi w nawie bocznej południowej.
2011 r. – wyposażenie kaplicy zimowej w nowe ławki, tabernakulum oraz konfesjonał. Zakończenie generalnego remontu organów piszczałkowych (wyk. M. A. Flanc w Mogilnie). Naprawa wiatrołapu (wymiana dwóch drzwi bocznych, renowacja witraży w drzwiach głównych i w opasce górnej).
2011 r. - 2012 r. – wymiana wszystkich bram i furtek, wraz z odnowieniem całego ogrodzenia kościoła.
2012 r. – odnowienie zabytkowej monstrancji oraz chrzcielnicy. Odnowienie skradzionej figury św. Jana Ewangelisty i jej ponownie zamontowanie w kościele.
2013 r. – wstawienie krat zabezpieczających w nawach bocznych. Wybudowanie podjazdu dla wózków od strony południowej kościoła. Założenie nowej instalacji elektrycznej (oświetlenie i gniazda wtykowe) oraz nagłośnieniowej w kościele.
Bardzo ciekawie to zostało opisane.
OdpowiedzUsuń