Barbarka odzyskuje blask

Komitet budowy kościoła rzymskokatolickiego dla dwóch pułków inowrocławskiego garnizonu
zawiązano na przełomie lat 1926-1927, natomiast sam zamysł powstał kilka lat
wcześniej.Świątynię zaprojektował architekt Marian Andrzejewski z Poznania, budowniczym został Franciszek Dźwikowski inowrocławianin, najdzielniejszy i najwybitniejszy nasz przedwojenny budowniczy.Jego dziełem są piękne gmachy w uzdrowisku, budynki gazowni i liceum marii Konopnickiej, jemu też powierzono odbudowę kościoła pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny po katastrofie górniczej.Budowie patronował ówczesny biskup polowy WP Stanisław Gall, zaś prace nadzorowali dowódca garnizonu płk Witold Roszkowski i kapelan inowrocławski ks. Leopold Pilipowski.Projekt kościoła nawiązywał do klasycyzmu, nadano świątyni styl bazylikowo- barokowy na kształt równoramiennego krzyża, w środku którego umieszczono kopułę z owalnymi oknami, mającą przypominać żołnierski hełm.Między ramionami krzyża umieszczono cztery kapliczki, z których jedna przeznaczono na zakrystię.Kościół został bogato wyposażony: dla ołtarza głównego ufundowano obraz Matki Boskiej Berdyczowskiej, oprócz tego powstały jeszcze cztery boczne ołtarze: Św. Maurycego, Teresy, Leopolda i Antoniego.Na specjalne zamówienie znana firma Kazimierza Małka z Częstochowy wykonała ambonę przedstawiającą łódź Św. Piotra.
Kościół budowano z subwencji Ministerstwa Spraw Wojskowych, ale wiele złotówek ofiarowali inowrocławianie, zarówno wojskowi, jak i cywile.Podczas licznych kwest prowadzonych na ten cel nie żałowali szczodrych datków.Lokalizacja świątyni przy dzisiejszej ulicy Prezydenta Gabriela Narutowicza nie była nieprzypadkowa, wybudowano ją bowiem przy istniejącym wtedy kompleksie wojskowych obiektów szpitalno-kuracyjnych, na gruncie należącym do Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Konsekracji kościoła dokonał 2 lipca 1933 roku biskup polowy WP Józef Gawlina, któremu w tej doniosłej uroczystości religijno- państwowej towarzyszyli wojewoda poznański hrabia Roger Raczyński i dowódca Okręgu Korpusu VII w Toruniu gen. Stefan Pasławski.
Na patronów nowej świątyni wybrano Św. Barbarę- patronkę tych, którzy na nagłą śmierć są narażeni, a więc: górników, rybaków i przede wszystkim żołnierzy, oraz Św. Maurycego- rzymskiego dowódcę tzw. Legii Tebańskiej, który ok. 290 roku oddał swe życie za wiarę, a jego męczeńska śmierć stała się zaczątkiem kultu zakonnego rozwiniętego szczególnie w okolicach dzisiejszego ST. Moritz w Szwajcarii. W Inowrocławiu Św. Maurycy szczególnego uwielbienia raczej nie doświadczył, bowiem szybko kościołowi garnizonowemu nadano potoczną nazwę " Barbarki" i tak zostało do dziś, a o drugim patronie prawie nikt nie pamięta.

Firma Dam-Bud z Nowej Wsi Wielkiej przywraca świątyni odpowiedni wygląd i urodę, odnawiając elewację, wymieniając schody itp.Architektonicznie kościół jest bardzo ładny więc końcowy efekt murowany. Już to widać, a po skończeniu robót powinno być super.

Pamiętacie jeszcze dwa miecze, które były za postacią Maryi, skradziono je i niestety nie udało się ich odzyskać.Może nadszedł już czas aby wróciły na swoje miejsce.Przecież tu w tym mieście zaczęła się operacja Grunwald.

Barbarka odzyskuje swój blask i urodę

Dąb katyński obok wyrasta

Piękne patriotyczne uroczystości

Inowrocław tu organizuje

Ten kościół ołtarzem jest miasta

Tylko Maryja stoi jakaś zasmucona

Gdzie miecze obrońców Ojczyzny?

Kto ich zaboru dokonał?