Smucę po latach....

 

W tym roku, jesienią minie czterdzieści lat mojej pracy na poczcie, najpierw na inowrocławskiej dwójce, potem bydgoskiej, w końcu do dzisiaj w Werze Lisi Ogon....

Smucę....

Czterdzieści lat życia

wiele nerwów, stresu, zdrowia

praca często na pierwszym miejscu

rodzina, dom, pasje

dopasowywane do obowiązków

w nagrodę choroby, stres, dyskopatia

choć też dziesiątki 

może setki wychowanków

sympatia podwładnych

łagodząca nieco wynagrodzenie za pracę

wszędzie w życiu mnóstwo uznania, nagród, wyróżnień

w pracy dawno o mnie zapomniano

choć zostawiłem w niej

serce, duszę, wiele umiejętności

przekazywałem swoją wiedzę

rozwijałem innych zdolności

odejdę z pewnym żalem

smutkiem

z wielu powodów....

Medal za 35-lecie pracy odbierałem w czasie pandemii, w takich okolicznościach.....

Jeśli dożyję, to może chociaż pożegnają mnie godnie, w firmie w której zostawiłem większą część swojego życia.....chociaż w obecnych realiach trudno tego oczekiwać.

Pamiętam czas dobrej, poukładanej poczty, cieszącej się powszechnym uznaniem w naszym społeczeństwie, ostatnio niestety jest coraz gorzej i coraz ciężej to zaakceptować....

Przykro to stwierdzić, ale błędy leżą głównie w zarządzaniu firmą, w przerośniętej biurokracji, mimo że nadal pracuje na poczcie wielu wartościowych pracowników....