Tacie.......

Już prawie 21 lat jak Tata odszedł do lepszego świata a ciągle Go pamiętam tak dobrze jakby wyszedł przed minutą, widzę wesołe iskierki w szarych oczach gdy żartował, słyszę deklamowane przez Niego wiersze, czuję twarde kościste kolana i dotyk spracowanych dłoni........
Pamiętam jak kochał przyrodę,rozmawiał z kwiatami, był zawsze na bieżąco z polityką, oczytany
( zawsze w wolnej chwili z książką lub gazetą}, mimo braku czasu ile wspaniałych wzorców nam przekazał........Dziękuję i kocham ciągle ,niezmiennie.
Takie refleksje naszły mnie w Dzień Ojca......

Mijają lata...

A Ty ciągle jesteś  obok Tato

Szare, ciepłe oczy przytulają

Spracowana dłoń gładzi po włosach

Zawsze blisko......

Choć już nigdy nie będzie tak samo

Jak przez mgłę słyszę Twoje słowa

Widzę twarz kochaną

I tak już zostanie zawsze

Wieczorem i rano.

Ślę Tobie te róże

Najpiękniejsze na świecie kwiaty

Tylko takie być mogą dla najwspanialszego na świecie Taty

Za tą twarz zmarszczkami pooraną

Za ciężką pracę do wieczora

I wczesną pobudkę co rano

Za plecy jarzmem  przygarbione

I za to serce jak diament w miłość oprawione.

Hodował takie i piękniejsze bo kwiaty to była jedna z Jego miłości.

A to wierszyk sprzed 2 lat.

Siwy,chudy,żylasty,zmarnowany
Na twarzy zmarszczkami gęsto przeorany
I tylko te oczy mądre,gorejące
Ciepłe,kochane jak dla ziemi słońce
On uczył mnie kochać przyrodę
On wszczepił mi patriotyzm gdym był jak pisklę młode
On wiersze wieszczów przytaczał
I do Boga twarz zawsze odwracał
Mówił co znaczy miłość,honor i ojczyzna
I pokazał swym życiem, że to dla niego nie pierwszyzna.
I następny ze Święta Zmarłych:

Jest taki dzień smutny listopadowy
Dziwny, melancholijny choć kolorowy
Pełen zadumy, wspomnień, błyskających ogników
Jest taka twarz ciągle przed oczyma
Pomarszczona, bruzdami przeorana
Ale taka ciepła, pogodna i kochana
Są takie oczy zapamiętane:szare, gorejące
Jest takie serce stęsknione....kochające.