Przyroda, piękno, malarstwo, poezja, historia......

 

Zapraszam na krótki spacer z piękną majową przyrodą w tle....

Czas matur, pięknie kwitną kasztany....

Wchodząc na skwer imienia Leona Wyczółkowskiego same nasuwają się artystyczne skojarzenia....

Najpierw malarskie: pejzaże, światło, cień, barwy, wodospadzik, przyroda, majestatyczna wieża ciśnień.....

Wyczółkowski chętnie rozkładałby tutaj swoje sztalugi o różnych porach dnia i roku....

Potem poetyckie....na kamieniu wyryte strofy Jana Kasprowicza....

W centrum do krążących po głowie myśli wkrada się historia....

Na rynku królowa Jadwiga, pamiątka po średniowiecznej ratuszowej wieży...

Książę Kazimierz na muralu, kościół pw. Św. Mikołaja z Drzwiami Jubileuszowymi opowiadającymi dzieje Inowrocławia...

Wielka historia co krok się kłania....

I na koniec, tuż przed domem piękna lipa, drzewo które dozgonnie kojarzyć mi się będzie z wielkim Janem z Czarnolasu.

Zawsze gdy widzę dorodną lipę przypomina mi ona fraszkę naszego wielkiego poety "Na lipę", nie mogę się powstrzymać  i deklamuję chociażby w myślach, tak robię i tym razem...

Na lipę.

Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!
Nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,
Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie
Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.
Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,
Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają.
Z mego wonnego kwiatu pracowite pszczoły
Biorą miód, który potym szlachci pańskie stoły.
A ja swym cichym szeptem sprawić umiem snadnie,
Że człowiekowi łacno słodki sen przypadnie.
Jabłek wprawdzie nie rodzę, lecz mię pan tak kładzie
Jako szczep napłodniejszy w hesperyskim sadzie.

Już niedługo lipy uatrakcyjnią nasze życie obfitym kwieciem i upojnym, miodowym aromatem....