Optymizm i przyszłość.

Zachodzi słońce często nad nami

Trudno się żyje pod tymi chmurami

Harujesz często od świtu do zmroku

Na lepsze jutro nie mając widoku

Twe zdrowie za nic mają czasami

Wyznaczają zadania, poganiają pasjami

Wypłata namiastką jest tylko

ale na więcej liczyć nie możesz

Pomodlisz się jedynie: zdrowie daj dobry Boże

Jednak są plusy również przed nami

Błękit polskiego nieba przed naszymi oczami

 Inaczej w naszym kraju słońce świeci

Przyjaźnie tutaj brzmi nawet płacz dzieci

Humorem i optymizmem się wspieramy

I jednak cieszymy się że jesteśmy Polakami.

Ciężkich czasów dożyliśmy, trudno się żyje na początku XXI wieku.

To co nasi dziadkowie i ojcowie przez wieki wywalczyli w sensie przywilejów pracowniczych i socjalnych w jednej chwili utraciliśmy wracając do kapitalizmu.

Nie wszystko co się wiąże z tym ustrojem jest dobre i piękne zwłaszcza dla prostego , biednego (niestety) człowieka.Zwykłych pracowników dotyka przesadna dyscyplina pracy , mobing i wyzysk.

I tylko optymizm, nadzieja , wspólne wspieranie się, humor pozwalają nam jakoś to znosić i wierzyć w lepsze jutro, jeśli nie dla nas to dla naszych dzieci.

Trochę słabe to pocieszenie bo tak jest już od lat.

Ale wiara, nadzieja i indywidualne pasje pozwalają nam nie myśleć o tym  

bez przerwy i jakoś żyć.

 Zawsze przecież ponury widok rozświetli kiedyś jakieś światełko. albo wręcz promienne słońce.

 Wiara, tradycje, zwyczaje, pamięć o tych co za naszą wolność oddali życie pozwala 

nam pamiętać, że jesteśmy Polakami i że to tu jest nasza Ojczyzna.A wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.

 Najlepiej i jednak najpiękniej.

Ciągną się pola między Gopłem i Notecią

Przyszłość mogą dać naszym dzieciom

Dla kraju polską żywność zapewniają

W Europie lepszej, zdrowszej nie mają

Turystycznie region nasz też niebrzydki

Jeziora, lasy, historia, tradycje, zabytki

To też niezły chleb przynieść może

Tylko wiele pracy, pieniędzy niech włoży w to kto może

Dużo ciekawych rzeczy ostatnio powstało

 Ale to ciągle wszystko za mało.

Trzeba ciągle znajdować siły i pracować nad tym, żeby nasze dzieci miały lepiej W TYM KRAJU, a nie na obczyźnie.

 

Jak dziadowie i ojcowie do żłobka bieżymy
W Chrystusa Miłosiernego wszyscy wierzymy
Bóg, Honor, Ojczyzna
odwieczne Polaków zawołanie
To w naszych czasach
duże wyzwanie
Dzieci i Wnuki uczymy tego
Co na sztandarach pisze kolego
By po latach wszyscy wiedzieli
co w sercach żeśmy mieli
Gdzie orłów gniazda
tam ojczyzna nasza
Teraz i zawsze po kraniec świata.

Nowy kościół Chrystusa Miłosiernego.

Były już posty o Powstaniu Wielkopolskim, o strasznym mordzie w inowrocławskim więzieniu.Teraz będzie kilka zdjęć z miejsc upamiętniających poległych w tamtych wydarzeniach.Im jesteśmy winni pamięć i wdzięczność.

To właśnie odnawiany pomnik Powstańców Wielkopolskich wraz z otaczającym terenem.Będzie pięknie- brawo, tak być powinno.

Po pięknie odnowionym skwerze Obrońców Inowrocławia to następne takie miejsce.

 Na cmentarzu Matki Bożej również odnowiono obelisk pamiątkowy i żołnierskie

mogiły oraz groby pomordowanych.

Opisany w jednym z postów mord w więzieniu, a tu mogiły pomordowanych ekshumowanych z pod-więziennego rowu.

Mogiły Bohaterów powstań, wojny bolszewickiej, I wojny światowej odnowione i nie są tutaj zapomniane. 

Czy znamy poległych obrońców, powstańców
Czy pamiętamy bohaterów
Wieńce i kwiaty składają delegacje
Prezydenci, prezesi, organizacje
Ale kiedy dzieci pod żołnierskie mogiły zaprowadzimy
Pochylimy głowy, znicze zapalimy
Do czynów bohaterskich w opowiadaniach wrócimy
i patriotyzm w sercach dzieci zaszczepimy
Sprawimy, że na zawsze będą pamiętały
Komu zawdzięczają wolność i kraj piękny cały.

 To mogiła Konfederatów Barskich poległych za Wiarę, Króla i Ojczyznę.

Nieba dajcie siły

Zmieniamy miasto, ciekawszym je czynimy

Budujemy, odtwarzamy

Co możemy upiększamy

Do tego swoje życie przeznaczamy

Potomkom pracę i przyszłość zapewniamy

Bo my i ich i miasto kochamy.

To co zrobimy, zaplanujemy

Przyniesie efekty my to wiemy

Nie stać nas by zmarnotrawić

To co na lata miasto może zbawić.

Mamy dla kogo żyć i pracować, może nasze dzieci w końcu będą miały lepiej.