Wspomnienie.

Piękna byłaś kopalnio nasza

Tak bajeczna, tak kolorowa

Ale też okrutna, surowa

Straszyłaś, zapadałaś się

Nasze życie za nic miałaś

Dziury i gruzy pokazywałaś

Strasznie Cię za to potraktowano

Rozebrano szyby, komory i chodniki zalano

Pozbawiono kujawskie pokolenia bajkowej krainy

A nam zginął ktoś z najbliższej rodziny.

To dowód że kopalnia nie żartowała-Zapadlisko przy ulicy Orłowskiej w 1907 roku.

 I uszkodzona największa i najpiękniejsza inowrocławska świątynia pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Widok od strony północnej ze zburzonym ramieniem transeptu dnia 09 kwietnia 1909 roku.

I to co zginęło z panoramy miasta- kopalniane szyby.Tu  SOLNO I.

SOLNO II  nad budynkiem zarządu kopalni.

Szyb wentylacyjny  SOLNO III.

To co najpiękniejsze było jednak pod ziemią.

Bajkowe kolory i podziemne krajobrazy zniknęły chyba bezpowrotnie, choć ciągle trudno z tym się pogodzić.

Ci co widzieli nie zapomną chyba nigdy.

Szkoda tych utraconych niezapomnianych komór, chodników, widoków i wszystkiego co się z tym wiąże.

     Szkoda kopalni

Chodniki, komnaty kryształowe

Podziemne klimaty bajkowe

Wszystko zalane, zatopione

Zostały tylko pamiątki okrojone

Nic nie zastąpi tego co było
Muzea, zdjęcia to tylko namiastka
Chcielibyśmy by się odtworzyło
ale to tylko mrzonka, do diaska

Szkoda kopalni, jaskiń mieniących
gipsów, tarasów, serc lekko drżących
cudownych kolorów, tajemniczych chodników
Windy, sygnałów, prawdziwych górników

Czy straciliśmy już to na wieki?
Żyrandole, kryształy, zwisy, nacieki
wycieczki, turystów, przewodnika
tylko czasami zagra jeszcze orkiestra górnicza

Wspomnienia i piękne zdjęcia pozostały
Melancholia i smutek po stracie niemały
Górnicze tradycje nadal kultywujemy
na naszej słonej, kujawskiej ziemi.