Kolejny 1 listopada....Święto Zmarłych

 

Gwarzę z mamą i z ojcem

przy zdjęciach, czy pochylony nad mogiłą

łzy zraszają podłoże

tak dawno już leżą w grobie

nie mogę się przytulić

pogłaskać po policzku

powspominać tylko sobie mogę.

 

 

Oprócz zniczy i kwiatów

zabrałem dla ciebie atlas

tak lubiłaś szukać na mapach

w jesienne i zimowe wieczory

to dzięki tobie otworzyła

mi drzwi do swoich tajemnic geografia

nauczyłaś mnie jeździć na rowerze

razem oglądaliśmy księżyc i spadające gwiazdy

tęsknie mamo

przyszedłem powspominać i pogwarzyć.

k

 Podobno czas leczy rany

minęły 32 lata

moje serce wciąż krwawi

wspomnienia są wyraźne

nie zachodzą mgłą

gdy pochylam się nad mogiłą

ból straty w gardle dławi

w dali uśmiechają się

twoje szare oczy

płoną ogniem gdy deklamujesz wiersze

miałem wtedy z dziesięć lat

pamiętam jak dzisiaj

to chyba miłość

nic więcej..... 

 

Wyssałem z mlekiem ojca

miłość do poezji

deklamuję jak ty tato

z płomieniem w oczach

jak u ciebie

ze wzruszenia płyną łzy

podobnie z dziecięcych lat

pamiętam wiersze

pod wieloma względami

jestem tato taki jak ty....

 

Dla mamy i taty piszę wiersze

może się trochę ucieszą

strofy są delikatne i piękne

jak niezapominajki pierwsze

może swą siłą

pod płytę nagrobną dotrą

poruszą rodzicielskie serce

kocham was mówię szeptem

wierzę, że słyszycie

gdziekolwiek jesteście...