Chryzantemy i wspomnienia.......

 

 

 Piękne chryzantemy

moje oczy zamglone łzami

obraz pogodnej twarzy

spracowanych dłoni

setki, tysiące kwiatów

co jeden to piękniejszy

nikt nie potrafił wyhodować 

chryzantem większej urody

wielkie złote talerze

na długich łodygach

lub inne krótsze

białe, cytrynowe, rude, żółte 

czerwone, różowe, łososiowe

bordowe, fioletowe

daliowe, igiełkowe, kuliste

płaskie, anemonowe, czupurkowe

półkuliste, pomponowe 

mogły by zdobić

najsłynniejsze salony świata

królewskie, czy cesarskie komnaty

przycinane lądowały na grobach

bliskich, znajomych, obcych

w kościołach przed stołem Pańskim

przy ołtarzach, obrazach i figurach

dzieła sztuki 

zakochanego w kwiatach artysty

mojego taty.....

chodzę między grobami

wracają wspomnienia

podziwiam urodę chryzantem

choć takich jak tamte

tatowe

już nie ma....

 Chryzantemy

( Tacie....)

Twoje były najpiękniejsze

wielkokwiatowe

złote, białe, cytrynowe

fioletowe, żółte, złotobrązowe

łososiowe......każde

pielęgnowane z sercem

podlewane miłością

nigdy i nigdzie 

nie widziałem piękniejszych

zawsze przypominać mi będą

Twoje spracowane dłonie

szare, błyszczące

ojcowskie oczy ukochane

chryzantemy 

cudowne kwiaty

niegdyś ozdoba salonów

teraz nagrobne wspomnienia

łzami skrapiane.....

Hodował wiele pięknych kwiatów

ale żadne nie kojarzą się z nim

tak mocno jak chryzantemy

piękne, szlachetne i dostojne zarazem

kwiaty późnej jesieni

jak on

niby prosty, wiejski chłop

ale łączył te wszystkie cechy

otwarty umysł

i wielkie, gorące serce.

Minęło 29 lat

wspominam

piszę, czytam i płaczę

jak zawsze

 jak co roku

podobno czas leczy rany

moje ciągle krwawią..... 

chyba już nigdy

nie będzie inaczej.