Wspominam kopalnię soli.....w muzeum

 Raz po raz powraca w kronikach nasza piękna, niezapomniana kopalnia soli......
Najpiękniejsza, najbardziej niezwykła, tajemnicza, niebezpieczna rzecz w dziejach naszego miasta.....
Decyzja o zalaniu najtragiczniejsza.......
Wiele już ukazało się tutaj postów na ten temat, dziesiątki wierszy, będą kolejne........
Dzięki uprzejmości i życzliwości dyrektora muzeum Marcina Wożniaka i Agnieszki Dzikiewicz po raz kolejny wróciły kopalniane wspomnienia po mojej wizycie w muzeum i zwiedzania stałej ekspozycji "Kopalnia Soli Solno".

 Poszczęściło się Wieliczce

Bochni, Kłodawie

zachwycają, czarują

zapraszają turystów

najpiękniejszej kopalni

już nie ma.....

zalana, zatopiona

pogrążona w niemocy

przebija się do naszych serc i myśli

jedynie w odległych wspomnieniach

czasem snach 

czy mglistych marzeniach.

 Wielka zadra tkwi w sercu

na samo wspomnienie 

łzy napływają do oczu

nie tak miało być.....

jeden z cudów świata przepadł

już nie istnieje

pozostało trochę pamiątek

fotografie

piękny album

ból

i mgliste wspomnienie.....

 Bo to ona

wciąż ona

w sercu moim i myślach

wielkie bale

wirują pary w kryształowej komnacie

rozkoszuję się spektaklem

w teatralnej sali

wsłuchuję się w koncert symfoniczny

zachwycam grą kolorów

podziwiam nacieki

to wszystko w naszej kopalni

widoki jak z innej planety

wracam do niej w snach i marzeniach

jest ze mną blisko

cieszę się.......

potem znowu znika

gdzieś w mroku

czy głębokim cieniu....

 Żegnam się już z kopalnianą ekspozycją, ale o samej kopalni nie zapomnę nigdy......