Wspomnienie Makabrycznej Nocy.....

 

Jutro oficjalne uroczystości w naszym mieście, a już dzisiaj wspomnienie makabrycznej nocy w Inowrocławiu w kronikach....

Przy okazji może przypomnę kilka moich wierszy dotyczących tego wydarzenia.....

 Makabryczna noc
okrutna
podpici esesmani
plac inowrocławskiego więzienia
w miejsce nocnego polowania będą zmieniać
głośne rozkazy
krzyki
szamotanina
światła latarek

huk strzałów

jęki
ból
strach
padające pokotem ciała
wywlekane do rowów

błysk łopat

tak kujawska ziemia
56 swych zacnych synów
przyjmowała

ciała zgarnięte do rowów
jak śmieci, czy zwiędłe liście
minęły długie miesiące
nim znalazły mogiły
po latach są bohaterami
w naszych sercach
zawsze dla nich miejsce mamy.

 

 Strzały na więziennym placu
ciemność
światła latarek
krzyki
jęk bólu
błysk noża
płat skóry z włosami obdarty
rubaszne śmiechy panów świata
kiry łopoczące pod obłokami
za murami czekają rowy
pod piachem gromadzą się ciała
długo czekali na pogrzeb
teraz nasza modlitwa
myśli i wspomnienia
wygrzebują ich z rowów
wiozą z honorami na lawetach
nad konduktem powiewa biało-czerwona
honorowych salw nie ma
to byłby nietakt
Waszą ofiarę zawsze
będziemy pamiętać.

Wspomnienie

Niedziela 22 października

od dwóch dni jestem lekarzem więziennym

na razie raczej lekarzem dusz

powierzali mi swe troski, obawy, rozpacz, ból

on jeden przejęty przedziwnym strachem

coś więcej czuł

zaległa cisza nocna

groźna

jak ciemnogranatowe chmury latem

z trwożliwego snu wyrwały nas hałasy

donośne komendy, strzały

kobiece krzyki

tupot podkutych butów

zgrzyty otwieranych zamków

wywoływano nazwiska

w pośpiechu kopnięciami

wyrzucano więźniów z cel

popychani, uderzani kolbami karabinów

zostali spędzeni na więzienny plac

prezydencki dziwny lęk

znajdował swój sens

potężny huk strzałów wstrząsnął więzieniem

gęsto padały ciała

ohydne, napuchłe twarze Niemców 

jak wygłodniałe tygrysy

na starożytnej arenie

widok, który do końca moich dni

przed oczyma zostanie

krew i bryzgi mózgu 

marynarką z podłogi ścierane

odgłosy bicia, jęki, śmiechy, naigrawania

wyzwiska, krzyki, kolejne strzały

wszystko mieszało się w dziki

okrutny hałas

przed świtem koniec

szarzało niebo 

oprawcy opuszczali więzienie

w blasku wschodzącego słońca

widziałem stosy ofiar

splątanych, zbratanych

bez względu na pochodzenie

jak Chrystusa jeszcze ich z szat obdarto

ciała wywleczono za mury

do rowów

zdrętwiały słyszałem głuchy trzask

każdego wrzucanego ciała

pięćdziesiąt sześć uderzeń w piach

takiego pogrzebu ta ziemia

jeszcze nie widziała.

Film "makabryczna noc".

Całym sercem zaangażował się

w powstanie tego filmu

stał się on dziełem jego życia

prowadził też stronę o historii miasta

planów miał jeszcze wiele

niestety umarł przedwcześnie

Józef Adam Siej

opłakuję go szczerze

był moim przyjacielem....

Kamienie pamiętają najdłużej.......

Młode dęby i krzyż wyniosły

nie pamiętają tej straszliwej nocy

tylko napis wyryty w kamieniu

o tym przypomina

w tle więzienna panorama i sąd

październikowa gehenna odżywa

gdy czas zaciera pamięć

nie żyją  świadkowie

pamiętają już tylko kamienie

wsłuchuję się w ich opowieść.....

Wiele było w kronikach postów o tym wydarzeniu, dzisiaj krótkie wspomnienie.....