Kabaretowa podróż w hołdzie Stanislawowi Przybyszewskiemu....

Coroczne wydarzenie kulturalne " Za duszę Stacha" organizowane przez Gminę Inowrocław i osobiste zaproszenie od Wójta Tadeusza Kacprzaka, w dodatku akurat wolny dzień w pracy........

Wszystko się doskonale ułożyło by nie opuścić tak ważnego wydarzenia......

 Aktorzy zabrali nas 

w podróż niezwykłą

po literackich kabaretach

przypomnieli Przybyszewskiego

niespełnione obietnice

wskrzesili Zielonego Balonika

zajrzeliśmy do Kawiarni

Poetów pod Pikadorem

dotarła do nas Fama Elity

podziwialiśmy scenki z Teatru Zielona Gęś

wsłuchiwaliśmy się w opowieści

Piotra Skrzyneckiego w jego Piwnicy

z cudownym jazzowym tłem

przybył Kabaret Starszych Panów

i Olgi Lipińskiej

wkroczyła na scenę

niezapomniana Irena Kwiatkowska

z Wiesławem Gołasem

nie ominął tego miejsca Jan Pietrzak

a wszystko podsumował

Wojciech Młynarski w swojej piosence

"Jeszcze w zielone gramy"

słyszałem to w wykonaniu Magdy Umer

Hanny Banaszak

czy ostatnio Macieja Maleńczuka

nasi artyści zaśpiewali przepięknie

opuszkami słów muskali nasze zmysły

pieszcząc je namiętnie

to był ich wieczór......

i Stacha

który znów do pianina zasiadłby chętnie

i grał........

grał do białego świtu

aż wzejdzie słońce 
nad Szarlejskim jeziorem w Łojewie
my słuchalibyśmy zauroczeni
niezmiennie.......

Pięknie pokazana historia kabaretu literackiego, wykonane piosenki, skecze i wiersze przeniosły nas w najchlubniejsze miejsca i czasy kreatorów życia literackiego i kabaretowego.....

"Jeszcze w zielone gramy" zaśpiewane przez cały zespół rzuciło na kolana.......

Przez kolejne grudnie, maje
Człowiek goni jak szalony
A za nami pozostaje
Sto okazji przegapionych
Ktoś wytyka nam co chwilę
W mróz czy w upał, w zimie, w lecie
Szans nie dostrzeżonych tyle
I ktoś rację ma, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze któregoś rana odbijemy się od ściany
Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną
Jeszcze zimowe śmiecie na ogniskach wiosny spłoną
Jeszcze w zielone gramy, jeszcze wzrok nam się pali
Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali
My możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie
Jeszcze nie, długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu
Nie nam jednym się nie klei
Ważne, by choć raz w miesiącu
Mieć dyktando u nadziei
Żeby w serca kajeciku
Po literkach zanotować
I powtarzać sobie cicho
Takie prościuteńkie słowa

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze się spełnią nasze piękne dni, marzenia plany
Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom
Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją
Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa
Jeszcze sól będzie mądra a oliwa sprawiedliwa
Różne drogi nas prowadzą, lecz ta, która w przepaść rwie
Jeszcze nie, długo nie

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła
Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła
I myśli sobie Ikar co nie raz już w dół runął
Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął
Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera
Gramy w nim swoje role naturszczycy bez suflera
W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej, co się skończy źle
Jeszcze nie, długo nie!

Wielki szacunek i podziękowania dla Elżbiety Piniewskiej i Jej Teatru ITO, wszystkich wspaniałych, młodych artystów........

Dziękujemy za ten wspaniały wieczór, sentymentalną, literacką podróż i wiele wspaniałych doznań.

Czekamy na kolejne tak wspaniałe artystyczne wydarzenia.......wszak jeszcze w zielone gramy
jeszcze nie umieramy.......

 

Rozmowom, dzielenia się wrażeniami nie było końca.......

przy pysznym torcie,innych słodkościach i aromatycznej kawie.......