Za pan brat z historią Inowrocławia......fara, spacerek z Muzeum.

 

W niedzielne, upalne, sierpniowe popołudnie spotkaliśmy się pod inowrocławską farą z dyrektorem inowrocławskiego Muzeum imienia Jana Kasprowicza, Marcinem Wożniakiem na historycznym spacerze....

Mimo niedzieli, upału, frekwencja dopisała....  

Ciekawe opowieści, wiele interesujących informacji: historycznych, architektonicznych, archeologicznych.....

Wiedza przewodnika ogromna, tylko słuchać, chłonąć i korzystać....

Teraz jedna łyżka dziegciu w beczce miodu, trochę smutku w tym radosnym wydarzeniu, śmiecie przypomniały mi moją batalię sprzed kilkunastu lat o wygląd świątyni i jej otoczenia, interwencję u Prymasa Wojciecha Polaka, która przyniosła naprawienie bram w murze okalającym kościół, zamykanie ich na noc, posprzątanie terenu, usunięcie wulgarnych napisów namalowanych sprayem na murach świątyni, wykoszenie krzewów i chwastów, było lepiej......

Jak widać problem, choć w mniejszej skali jeszcze istnieje, nieodzowny chyba w tym miejscu byłby monitoring podłączony do miejskiej sieci, spróbuję interweniować w tej sprawie do pana Prezydenta. w końcu trzeba zadbać o to ważne miejsce naszego miasta.

Dzwonnica w końcu po wielu latach odbudowana po pożarze, teraz czekamy aż w końcu zadzwoni z niej choć jeden duży dzwon, poprzednie, zabytkowe, popękane po niezbyt umiejętnie prowadzonej akcji gaśniczej mogą być tylko zabytkowymi eksponatami, albo zostać przetopione i użyte do odlania nowych dzwonów....

Tego odwrócić już nie można, a jest czego żałować, w dzwonnicy przed pożarem biły trzy zabytkowe dzwony: najstarszy, gotycki z XV wieku o średnicy 70 cm, największy z 1713 roku, ozdobiony wizerunkiem Matki Boskiej i Św, Mikołaja i napisami, o średnicy 113 cm, trzeci sprowadzony ze Śląska, odlany w Koszycach w 1928 roku.

Warto dodać, że w gotyckiej wieżyczce przy zakrystii znajduje się dzwon-sygnaturka o średnicy 40 cm z 1603 roku. 

Istnieje idea by odlać jeden duży dzwon Tadeusz, ku pamięci Tadeusza Chęsego, Honorowego Obywatela Inowrocławia, wielkiego działacza i społecznika, któremu dobro tej świątyni zawsze leżało na sercu i zawiesić w tej dzwonnicy.

Odrestaurowana dzwonnica

czeka na swój dzwon

być może dzwon Tadeusza

dźwięk jego uderzeń

dotrze do królowej

na rynek

wzdłuż starych murów

na nowe ulice

poniesie radosną wieść 

jego bicie

Inowrocław odzyskuje blask

gdyby tak jeszcze

wróciła ratuszowa wieża

wypiękniały podniszczone kamienice...

Trwa renowacja wnętrz świątyni, tutaj widać restaurowane zabytkowe stalle ( z prawej już po renowacji, z lewej w trakcie).

Ołtarz główny z obrazem patrona, świętego Mikołaja jedyny nie poddany jeszcze renowacji....

Piękne, patriotyczne witraże, to wręcz wielki cud, że przetrwały II wojnę światową....

Odwiedziny w farze.

Pod ołtarzem św. Mikołaja

wspominałem swój ślub

kwiaty złożone przed obliczem Madonny

odkryłem Józefa z Kupertynu

lewitującego patrona studentów i lotników

autora przepowiedni

dla króla Jana Kazimierza

z zadartą głową podziwiałem znowu

malowidła na sklepieniach

Ostatnią Wieczerzę

pędzla Franciszka Cholewczyńskiego

jego pompejański róż

którego już nie ma

zadumałem się przed Chrystusem Ukrzyżowanym

cieszyłem się z uratowania relikwii

św. Wojciecha

skończyłem przy Drzwiach Jubileuszowych

zanurzając się w dziejach Inowrocławia

mógłbym pisać jeszcze wiele

wraz z myślami

pióro kronikarza bardzo się rozpędza

tak rośnie naszego miasta sława....

Malowidła Mistrza Franciszka Cholewczyńskiego do dzisiaj zdobią naszą świątynię....

W tym miejscu przypominam mój projekt stworzenia przy farze wielkiej szopki Bożonarodzeniowej, tak aby wykorzystując kult świętego Mikołaja ( obraz i relikwie świętego w farze) oraz tradycje Świąt Bożego Narodzenia zbudować wielką atrakcję turystyczną w naszym mieście i przyciągnąć tłumy wiernych do świątyni.

Przed tym ołtarzem odebrałem z moją wybranką Mirellą sakrament małżeństwa....

Przy tej chrzcielnicy 13 grudnia 1860 roku przyjął chrzest wielki poeta Jan Kasprowicz.....

Największy zabytek tego kościoła-XV-wieczna, gotycka rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego....

Dość rzadkim zabytkiem są pięknie odrestaurowane dwa feretrony ( obrazy noszone w procesjach), ten z II połowy XVIII wieku, przedstawiający św. Antoniego z 1757 roku, a z drugiej obraz św. Bonawentury z 1861 roku.

Wiele jest w zasobach tej świątyni zabytkowych naczyń, krucyfiksów, szat liturgicznych, fragmentów rzeźb itp. często zniszczonych, trzeba jak najszybciej pozyskać środki, poddać je renowacji i udostępnić do zwiedzania, tworząc w kościele z tych zbiorów swoiste muzeum, można przecież na tym zarabiać, jak się dzieje w zabytkowych kościołach np. Gdańska, Krakowa itp.

Niezbyt wiele mamy w Inowrocławiu zabytków, w farze jest ich sporo i mamy to szczęście, że podwójne obrazy, będące przesłoną innych w ołtarzach, zostały wyjęte, oprawione i wyeksponowane na ścianach kościoła, podobnie jak złote, czy srebrne sukienki przesłaniające wcześniej malowidła....

To jeden z takich obrazów, przedstawiający niezwykłego świętego, Józefa z Kupertynu, patrona studentów i lotników, będący wcześniej w ołtarzu św. Antoniego....

Mimo trudności z nauką, dzięki uporowi i wytrwałości zdobył święcenia i rozpoczął pracę duszpasterską w zgromadzeniu franciszkanów konwentualnych...

Patronem lotników uznano go z powodu zdolności lewitacji, potwierdzonej wielokrotnie przez świadków i badającą przez 3 lata tą zdolność inkwizycję, jednym ze świadków lewitacji Józefa był nawet papież Urban III.....

Może warto to rozgłosić i przyciągnąć do tej świątyni rzesze licealistów i studentów oraz lotników i ich rodziny, których przecież w Inowrocławiu nie brakuje.

Józef łączy się także z historią Polski, w 1646 roku Jan Kazimierz, który chciał się dowiedzieć czy zostanie kiedykolwiek królem, zapytał o to świętego, ten odparł że owszem zostanie, ale ani on tego królestwa nie pożąda, ani poddani nie będą z jego rządów zadowoleni....

Jak wiadomo Jan Kazimierz został królem Polski, a pragnął szwedzkiej korony, królem był jednym z najgorszych, pod każdym względem w naszej historii i ostatecznie abdykował....

Kilka pięknych ołtarzy, w nich obrazy, figury, z nimi związane niezwykle ciekawe historie, długo by opowiadać, ale wiele też można zobaczyć na załączonych fotografiach.

Po raz kolejny w kronikach i nie tylko chylę czoła przed Franciszkiem Cholewczyńskim.....

Pamiątka po naszej pięknej, niezapomnianej kopalni soli.....

Pamiątkowa tablica, o właściwe imię jej bohatera stoczyłem ongiś prawdziwy bój, ze szczęśliwym zakończeniem.....JANISŁAW

Drzwi Jubileuszowe, ten projekt z niemałym trudem niewielkiej grupy pasjonatów i mieszkańców też udało się szczęśliwie zrealizować, teraz cieszy odwiedzających to miejsce i świadczy o wielkiej historii Inowrocławia.

Przy drzwiach jeszcze solidna lekcja historycznej wiedzy o Inowrocławiu......

Nasz niedzielny spacer dobiegł końca, z przewodnikiem obdarzonym taką wiedzą i zdolnościami jej przekazywania to prawdziwa przyjemność.....

Cieszę się, że mogłem udokumentować takie wspaniałe wydarzenie.

Wszyscy już nie możemy się doczekać kolejnej okazji by się spotkać, następna już wkrótce 15 września, śladami miejsc i postaci opisanych w powieści Łukasza Oliwkowskiego "Emet".