Pamięć i czas.....

 

Pamięć i czas.

Pamiętam jak dziś

ten październikowy poranek

w przykościelnej kaplicy 

poraził mnie kamienny chłód

twojego policzka

zacisnęło się gardło 

popłynęły łzy

wystąpił zimny dreszcz 

minęło trzydzieści lat

ja to ciągle czuję i pamiętam

są jeszcze inne obrazy

w mojej pamięci

twój ostatni promienny uśmiech

na widok wnuka

i to słowo Przemuś wypowiedziane

w przypływie świadomości

na szpitalnym łóżku 

także dawniejsze

z mojego dzieciństwa

gdy z płomiennym wzrokiem

deklamowałeś nam wiersze

teraz gdy pochylam się nad mogiłą

zapalam symboliczną świeczkę

stają przed oczyma te obrazy

wciąż pamiętam

kocham niezmiennie....

Zbliża się listopadowa zaduma, czas pamięci o naszych bliskich zmarłych, tak się składa że niemal miesiąc wcześniej wypada rocznica śmierci mojego taty.....

Upłynęło już 30 lat, ale ciągle przeżywam, wspominam i cierpię....

Podobno czas leczy rany

moje jątrzą i krwawią bezustannie

mogłeś mieć piękniejszą jesień życia

ale robiłeś to co kochałeś

rośliny, warzywa, kwiaty

zawsze o nie dbałeś

pieściłeś

z nimi rozmawiałeś

i rodzina

ona zawsze była najważniejsza 

zostawiłeś piękny wzorzec

ukochana kujawska ziemia

pokryła w końcu twoje szczątki

została tylko pamięć

i nieliczne pamiątki.

Przy okazji odwiedziłem kilku bliskich i nie tylko...na innych cmentarzach.....