Mostek powrócił - choć już nie biały

O! Jest już mostek!

Na swoje miejsce powrócił

Wielki come back, ktoś mimochodem rzucił

Tak tylko chwilę go brakowało

Ale nie było nikogo, komu to by się podobało

On jest kręgosłupem w tym ciele

Bez niego nic się tu nie  dzieje

Jest jak niegdyś Szlak Bursztynowy

Jak diamentowa kolia szlachetną szyję zdobiąca

Stary na tym miejscu, choć przecież nowy

A gdy dodać tu światła lub blask słońca….

 Złota, kujawska jesień zajrzała do parku naszego

przywróciła mostek przed tężniami

piękne widoki mamy z niego

i romantyczne zachody słonca wieczorami

Na święta znowu rozbłyśnie magią świateł

Choć nie mniej uroczy jest przecież latem

Kaczki, kurki wodne, śmigające w falach karasie

to uroki naszej przyrody w ekstraklasie

szkoda tylko białych balustrad, ich dawnej urody

konstrukcji błyszczącej białością nad taflą wody

Teraz beże i brązy w parku królują

I mostek nasz budowniczowie tak samo malują.

Pożegnalny ostatni rzut oka na biały mostek.